Narrenturm

Pierwszy tom fantastyczno – historycznej Trylogii husyckiej autorstwa Andrzeja Sapkowskiego.

Rzecz dzieje się na Śląsku u początku piętnastego wieku, w czasach wojen religijnych z husytyzmem. Dzięki głębokiej erudycja i dbałości o szczegóły, oraz mistrzowskiemu stylowi twórcy kultowego Wiedźmina, Śląsk tamtej epoki ożywa na kartach książki.

Typowe dla Sapkowskiego mistrzowskie połączenie powagi i groteski, wartka akcja, malownicze tło i niezrównane dialogi sprawiają, że książkę czyta się jednym tchem, choć główny bohater powieści w niczym nie jest podobny do słynnego wiedźmina – ulubieńca fanów prozy Sapkowskiego.

Reinmar z Bielawy to sympatyczny, choć nieco naiwny młodzieniec, uczony zielarz i medyk mający skłonność do nieustannego pakowania się w kłopoty, czemu winne jest jego romantyczne usposobienie. Przyłapany w sypialni pięknej Adeli – swej ukochanej a zarazem żony rycerza Gelfrada de Stercza, musi ratować się ucieczką. Ścigany przez żądnych zemsty braci zdradzonego małżonka, oraz przez Inkwizycję, rozpoczyna swą epicką wędrówkę przez ziemie dawnego Śląska nękane wojnami husyckimi. Bohater odwiedza miejsca, które nadal można znaleźć na mapach, uczestniczy w autentycznych historycznych wydarzeniach, oraz spotyka prawdziwe postaci znane z historii, jak np. Zawiszę Czarnego, którego autor odbrązawia z właściwym sobie poczuciem humoru. W swej brawurowej ucieczce Reinmar, zwany również Reynevanem trafia w końcu do tytułowego Narrenturmu, czyli Wieży Głupców, średniowiecznego azylu dla obłąkanych czy po prostu myślących inaczej. . „Pacjenci” tej instytucji to niezrównana galeria barwnych typów: spotykamy tu m.in. młodego Kopernika, głoszącego pochwałę systemu heliocentrycznego.

Narrenturm to niezwykła powieść, w której motywy fantastyczne zostały wplecione w strukturę narracji tak umiejętnie, że wydają się integralną częścią historycznej rzeczywistości