Plaga

Na Sopingę spadają kolejne plagi, a piętnastoletnia Emilia musi szybko dojrzeć, by odnaleźć się w niełatwej rzeczywistości.

Emilia mieszka z matką i babcią w skromnym domu w Sopindze, nadrzecznym miasteczku, które nawiedziła plaga much. Tutejsi mieszkańcy zaczynają cierpieć z powodu biegunki i wymiotów, a dziewczyna boi się, że przypadkowo połknięta much złożyła w jej organizmie jaja i teraz rośnie w jej brzuchu jakieś stworzenie.

Życie Emilii splata się z życiem Sopingi, pozostawionej przez władze na pastwę losu. Wszystko podporządkowano tu uprawie trzciny cukrowej, a gdy tę zaatakowały robaki, z laboratorium wypuszczono muchy. Potem przyszła zaś plaga ropuch, które sprowadzono do Sopingi, by wytępiły muchy.

Brutalne realia miasteczka sąsiadują w Pladze z oszczędną frazą i surrealnym absurdem. Plaga, z pomocą realistycznej estetyki, która jednak więcej czytelnikom sugeruje niż mówi wprost, ukazuje prowincjonalną, nieobecną w mediach rzeczywistość oczami skromnej, czarnoskórej dziewczyny, próbującej nadać sens brutalnemu i niesprawiedliwemu światu.