Strefa mroku

Czy to bardziej reportaż, pamiętnik, czy powieść? Nie wiem tego i w ogóle mnie to nie obchodzi. Jako dzieciak zafascynowany i jednocześnie bojący się serialu "Strefa mroku" silnie empatyzowałem z narratorką, która w popkulturowe, znane jej z dzieciństwa ramy, wkłada okrutną rzeczywistość, która dotykała jej rodaków latami.

Książka znajduje się w kolekcji "Wybór Prezesa", w ramach której założyciel ArtRage, Michał Michalski, poleca swoje ulubione książki.

Powieść nominowana do National Book Award w kategorii „Literatura w przekładzie”.

1984 rok, sam środek rządów Pinocheta. Znikają setki ludzi, dziesiątki tysięcy trafiają do więzień. Członek tajnej policji wchodzi do siedziby dysydenckiej gazety i spowiada się reporterce. Jego zdjęcie i tytuł z okładki – „Torturowałem” – dręczą narratorkę przez całe dorosłe życie.

Zanurzoną w popkulturowych odniesieniach „Strefą mroku” Nona Fernández udowadnia, że wciąż można powiedzieć coś nowego na temat zbrodniczych dyktatur XX wieku. Z wprawą dokumentalistki wplata w fikcję literacką wspomnienia i reporterskie fragmenty, wykorzystując technikę rekonstrukcji zdarzeń, by stworzyć – jak ujął to Ariel Dorfman na łamach „New York Timesa” – „szalenie nowatorską powieść, która wnosi wiele do literatury nie tylko w Chile”.