Wszystkie boże dzieci tańczą

Okazuje się, że Murakami czuje się świetnie również w zwartej oszczędnej i precyzyjnej kompozycji, jaką narzuca forma krótkiego opowiadania. Kilkoma słowami zarysowuje wyraziste, sugestywne światy, a każda z historii jest przekonująca, pełna i satysfakcjonująca. Każdy z bohaterów odbywa jakąś podróż - czy to w rzeczywistym, geograficznym, czy jedynie wewnętrznym, duchowym wymiarze - do której bodźcem staje się trzęsienie ziemi: każdy z nich odkrywa w sobie jakąś tajemnicę, którą próbuje przeniknąć albo po prostu pogodzić się z jej istnieniem: każdy ma jakąś obsesję, która zatruwa mu życie: każdy jest uwikłany, bądź dopiero się wikła w skomplikowane relacje z innymi ludźmi.

(Opis pochodzi od wydawcy).